Het begon afgelopen zondagmiddag. Mijn moeder was aan het werk in de tuin en hoorde katten met elkaar vechten. Toen ze even ging kijken rende Kees richting huis en zag ze een andere grote kat staan. Ik zat binnen en zag meteen dat het niet goed ging met Kees. Hij miauwde hard en na een tijdje zag ik ook dat hij bloedde. Omdat het zondag was besloten we het nog maar even aan te kijken maar 's avonds was wel duidelijk dat we de volgende dag zo snel mogelijk naar de dierenarts gingen.
De dierenarts was erg geschrokken. Ze had wel vaker katten gezien die elkaar flink in de haren waren gevlogen maar bij Kees hingen de vellen er gewoon bij. Ook had hij een aantal diepe bijtwonden. Ze hebben hem toen meteen antibiotica en pijnstillers gegeven en besloten hem nog dezelfde dag te opereren.
Toen we hem die avond kwamen ophalen schrok ik enorm toen ik Kees weer zag. Hij was aan een kant voor een groot deel kaalgeschoren en had ontzettend veel hechtingen. Ook droeg hij zo'n kap om te voorkomen dat hij zelf aan zijn wonden gaat zitten. Hij was toen nog maar 1,5 uur uit narcose dus was nog heel dizzy en had ook morfine gekregen tegen de pijn. De dierenarts vertelde dat ze tijdens de operatie zag dat hij aan de binnenkant van zijn achterste dijbeen ook nog een enorme wond had. Die hadden ze ook gehecht en verder hadden ze alle bijtwonden schoon gespoeld. Gelukkig mochten we ons zielige hoopje kat wel mee naar huis nemen.
De volgende dag heeft hij vrijwel de hele dag op z'n kleedje in de huiskamer gelegen. Hij mocht namelijk niks, nog niet eten omdat hij er in zou kunnen stikken, niet naar boven want de trap is veel te gevaarlijk en hij moest enorm wennen aan zijn kap, hij liep overal tegenaan. Gelukkig mocht hij aan het eind van de dag weer eten en dat heeft hij dan ook gedaan, een goed teken!
Vanochtend liep hij al wat meer rond in de kamer en staat af en toe te miauwen voor de deur omdat hij naar boven wil. Ook probeert hij zichzelf de hele tijd te wassen, wat natuurlijk niet gaat, dus likt hij maar zijn hele kap aan de binnenkant schoon ;).
Vanmiddag zijn we weer met hem naar de dierenarts geweest voor controle. De dierenarts vond de wonden er redelijk mooi uitzien en heeft de bijtwonden nog een keer gespoeld. Dus nu ligt Kees, moe van alle commotie, weer lekker te slapen op z'n kleedje.
Oh en trouwens, we weten welke kat dit heeft gedaan bij Kees. Het is echt een enorm grote niet-gecastreerde kater, veeel groter dan Kees. Hij loopt hier al lange tijd rond, maar we hebben geen idee wie de eigenaar is en óf hij eigenlijk wel een eigenaar heeft. De dierenarts zei dat als het een niet-gecastreerde zwerfkat is, je hem kan laten vangen door de dierenambulance die hem dan castreert, waardoor hij een stuk minder agressief zal worden. Daar gaan we dus nog even achteraan.
Wow, wat een verhaal. Maar ik wilde het toch even kwijt. Zoals jullie weten is Kees echt mijn maatje dus ben ik de afgelopen dagen ook een beetje uit m'n doen geweest van al deze ellende.
